THANK YOU FOR UNFORGETTABLE MOMENTS.

I w momencie kiedy wszystko się układa, kiedy wstajesz rano z uśmiechem na twarzy i wiesz, że będzie udany dzień, kiedy spędzasz niezapomniane chwile z tymi najważniejszymi, kiedy płaczesz tylko ze szczęścia i w końcu żyjesz pełnią życia…. coś pęka.
Pęka i już nic nie jest tak samo. Dosłownie nic nie jest tak jak powinno być, dowiadujesz się, że kilka rzeczy zawaliłeś, wstajesz rano z myślą aby tylko jakoś przeżyć ten dzień i jak najszybciej wrócić z powrotem do łóżka aby zatapiać swoje smutki z nutellą i serialami. Jednak nie bo jeszcze masz mnóstwo rzeczy do zrobienia, kilka umówionych spotkań w pracy, pełno papierkowej roboty, zaliczenia w szkole… każdą wolną chwilę starasz się zagospodarować tak aby nikogo nie zawieść. Płaczesz sama z siebie, bez konkretnego powodu, może z bezsilności, może z tęsknoty za tym co było. Może dlatego, że gdy już wracasz późnym wieczorem do domu i zmęczenie daje Ci porządnie w kość nie wita Cie nikt, nie ma osoby, która po ciężkim dniu zrobiłaby ciepłą herbatę i po prostu przytuliła. Otwierasz laptopa, sprawdzasz telefon..cisza.. nikt nie zadaje sobie pytania czy aby na pewno wróciłaś cała do domu i co tam w ogóle u ciebie słychać, czy można Ci jakoś pomóc i czy dajesz sobie z tym wszystkim radę.
 Ta cisza uświadamia jedną rzecz. Rzecz, której tak bardzo się boisz.
Zostajesz sama. Wszystko się zmieniło, każda z tak bliskich Ci osób oddaliła się, ułożyła sobie życie osobno. I ty nie odgrywasz w nim już tak ważnej roli jak kiedyś. Boli, wiem, że to cholernie boli ale większy ból zadawałaby Ci ta obojętność. Więc czas się chyba z tym pogodzić.  Odpuść, nic na siłę. Nie narzucaj się ludziom, którzy nie zbyt walczą o twoją obecność.
Jesteś sama i dasz radę!  A im po prostu życz szczęścia, podziękuj za niezapomniane chwile i za kilka miesięcy cudownej przyjaźni.
 Oni dobrze wiedzą, że zawsze będą w twoim sercu i nigdy nie przestaniesz ich kochać…